Забавы і захапленні. Падарункі: што, каму і як дарыць

Беларуская кухня

Шматвяковую, багатую і цікавую гісторыю мае Беларуская кухня. Здаўна беларусы падтрымлівалі цесныя гаспадарча-эканамічныя і культурныя сувязі з рускімі, украінцамі, палякамі, літоўцамі і латышамі. І цалкам заканамерна, што беларуская кухня аказала ўплыў на кухні суседніх народаў - рускіх, украінцаў, палякаў, літоўцаў, латышоў. У сваю чаргу кухні гэтых народаў у значнай меры ўздзейнічалі і на беларускую. Пра гэта сведчаць і агульныя назвы адных і тых жа страў, кулінарных вырабаў і напояў, прадметаў кухоннага начыння і посуду. Устаноўлена, напрыклад, што літоўцы і латышы запазычалі беларускае слова «талакно» (спецыяльна прыгатаваная аўсяная мука), а беларусы - літоўскае слова «луста». Крупшык (суп з круп) мае агульную назву ў беларусаў, палякаў і літоўцаў, а традыцыйная страва беларусаў верашчака папулярная і ў Літве. Добра вядомая беларуская зацірка ў рускай, літоўскай, польскай і ўкраінскай кухнях. Кулінарнае мастацтва заўсёды было цесна звязана з побытам, культурай, звычаямі народа. З далёкага мінулага да нашых дзён дайшло нямала звестак аб нацыянальнай кухні. Беларусы, як і іншыя славянскія народы, здаўна займаліся земляробствам. Жыта, пшаніца, ячмень, авёс, грэчка, гарох - найстаражытныя культуры, вядомыя па матэрыялах археалагічных раскопак на тэрыторыі Беларусі і па старажытнарускай летапісаў. У паўсядзённым харчаванні беларусаў выкарыстоўваліся збожжавыя і гародніна, якія гадуюцца на палях і агародах.

У беларусаў з дзяцінства выхоўвалася да хлеба павагу і беражлівасць. З ім ішлі на «радзіны», у сваты, на вяселле і іншыя падзеі. Хлебам-соллю сустракалі дарагіх гасцей.

Найбольш старажытны хлебны выраб ў славян - каравай. У ўсходніх славян ён гуляў важную ролю ў абрадах, ўзыходзячых яшчэ да язычніцкаму культу. У беларусаў каравай і да нашых дзён з'яўляецца абавязковым на вясельнай цырымоніі. Звычайна ён меў круглую форму, зверху быў упрыгожаны фігуркамі птушак, жывёл, чалавечкаў з цеста.

У старажытнабеларускіх актах згадваюцца «ладкi» (аладкі), якія выпякалі з «утарнага», г. зн. кіслага, цеста. З прэснага цеста пяклі вугры, прэснакi. На Тураўшчыне, у глухім палескім краі, вугры пяклі з крутазамешанага цеста ў гарачым попеле. Шырокае распаўсюджванне ў беларускай кулінарыі да 50-х гадоў XX стагоддзя мелі заменнікі хлебу: сачнi, драчоны, скавароднiкi. Іх рыхтавалі таксама з жытняй, ячменнай і зрэдку пшанічнай мукі. Скавароднiкi звычайна пяклі з кіслага цеста. Сачнi рабілі танчэй скавародникаў, але таўшчэй, чым бліны. Для падрыхтоўкі сачней (тоўстых мучных бліноў) часта выкарыстоўвалі начынне: бульбу, яблыкі, вішні, слівы і т. д. Для драчон бралі сыраватку або свежае малако, а таксама хлебны, кляновы або бярозавы квас. З лепшых гатункаў пшанічнай мукі пяклі клёцкі, зацiрка, кулеш, лапша, налiснiкi, з крупяных — крупнiк, панцак, гушча; з квашанага цеста рабілі пірагі (з грыбамі, капустай, яйкамі, ягадамі і т. п.), пампушкі.

Асабліва разнастайныя ў Беларусі стравы з бульбы, якую да гэтага часу называюць другім хлебам. Бульбяная бабка, камы, дранікі, калдуны...

У старабеларускіх крыніцах часта згадваюцца розныя расліны, якія выкарыстоўваліся ў якасці запраў: пастарнак, мята, пятрушка, кмен, укроп, хрэн, мак і інш. Панавальнае саслоўе і гараджане шырока ўжывалі ў ежу розныя вострыя прыправы: перац, гарчыцу, імбір, карыцу, лаўровы ліст, кардамон, шафран.

Здаўна найбольш ужывальным у беларусаў было свіное мяса. Акрамя свініны ў ежу ішла бараніна, радзей мяса буйной рагатай жывёлы і хатняй птушкі.. На сялянскiм стале каўбасы, вяндліна і іншыя мясныя прадукты з'яўляліся толькі па святах і сямейных урачыстасцях. У паўсядзённым харчаванні мяса служыла толькі «прыправай» да агародніны і крупяных страў. З мясных страў рыхтавалі ў паляндвіцу, каўбасу сялянскую.

З глыбокай старажытнасці каровіна малако, тварожны сыр з'яўляліся любiмай ежай славянскіх народаў.

У ўсходніх славян тварогавы сыр быў абрадавых стравай. У даўнія часы яго прыносілі ў ахвяру паганскім багам. Алею і смятану падавалі з аладкамі, дранікамi, бабкай. З тварагу рабілі сыр, сырнiцу. У харчаванні, асабліва ў час пастоў, шырока выкарыстоўвалі рыбу. Рыбу ўжывалі ў ежу, нарыхтоўвалі празапас (вялiлi, сушылі, радзей салілі).

Мноства страў рыхтавалі з гародніны: халаднік, капусту, грыжанку (з бручкі). Гародніну ўжывалі сырымі, дадавалі ў іншыя стравы. Капусту, агуркі, буракі квасілі і салілі.

У вялікай пашане ў беларусаў былі грыбы - свежыя, сушоныя, салёныя, марынаваныя, а таксама лясныя ягады - чарніца, суніца, брусніка, маліна і інш. Садавіну і ягады сушылі, мачылі, з іх рыхтавалі разнастайныя напоі - бярозавік, медуху, кляновік, збіцень.З глыбокай старажытнасці славянскія народы рыхтавалі напоі з мёду. Найбольш просты і старажытны спосаб падрыхтоўкі мядовага напою - перавар мёду з вадой, які злівалі ў бочкі і пакідалі брадзiць на працягу некалькіх тыдняў. Рыхтавалі мёд таксама з даданнем розных траў : шалфея, зверабоя, лаўровага ліста.Мед і піва ў Беларусі варылі паўсюдна.

Беларуская кухня устойліва захоўвае нацыянальныя традыцыі. З глыбіні стагоддзяў да нашых дзён дайшлі шматлікія самабытныя стравы. Шырока вядомыя далёка за межамі Беларусі дранікі, пячысты, халаднік, зацірка, мачанка.

Асабліва папулярна ў беларусаў бульба, якую называюць у народзе «другім хлебам». Яна з'яўляецца абавязковым атрыбутам беларускага нацыянальнага стала. З яе гатуюць бульбянiкi, дранікі, комы, запяканкі, клёцкі, бульбяную бабку. З мясных страў найбольш вядомыя шматлікім пячысты, мачанка, халадзец, смажанка, каўбасы. Шырока выкарыстоўваюцца ў беларускай кухні грыбы, лясныя ягады і травы, рачная рыба. Вострыя прыправы - часнык, перац, пятрушку - у Беларускай кухні выкарыстоўваюць умерана. Усё большае распаўсюджванне ў апошні час атрымліваюць вегетарыянскія стравы.

Падарожжа па Беларусі

Мы нарадзіліся беларусамі, ускарміліся з беларускай зямлі, узгадаваліся і жывём на Беларусі. Якая яна наша Беларусь? Каб лепей даведацца,правядзем невялiкi экскурс па нашай краiне.

Сталiцай Беларусi з'яуляецца Мiнск. Мінск — горад-герой. Мы з вамі адпраўляемся на плошчу Перамогі. Плошча Перамогі ў Мінску з'яўляецца месцам, куды прыходзяць ушанаваць памяць мільёнаў загінуўшых у час Другой сусветнай вайны. Многія пары маладых прыязджаюць да манумента Перамогі, каб ускласці кветкі да Вечнага агню. Пад зямлёй манумент акружаны кальцавой абходнай галерэяй, якая пераходзіць у круглую мемарыяльную залу, прысвечаную памяці загінуўшых у гады вайны герояў. У цэнтры вянок з мастацкага шкла з падсветам знутры – сімвал Вечнага агню памяці. На плошчы Перамогі знаходзіцца галоўны ўваход у Парк імя М.Горкага – папулярнае месца адпачынку.

Што датычыцца мастацтва: буйнейшы збор твораў мастацтва мае Нацыянальны мастацкі музей Беларусі. Ён актыўна прапагандуе нацыянальнае мастацтва. У Беларусі штогод праходзяць фестывалі, якія прадстаўляюць розныя напрамкі і жанры музычнага мастацтва: "Беларуская музычная восень" ,"Мінская вясна","Залаты шлягер","Музы Нясвіжа" Сімвалам фестывальнага руху Беларусі стаў Міжнародны фестываль мастацтваў "Славянскі базар у Віцебску", удзел у якім прымаюць папулярныя артысты з розных краін свету. Самым праслаўленым тэатрам рэспублікі з’яўляецца Нацыянальны акадэмічны Вялікі тэатр оперы і балета Беларусі. Адным з найвялiкшым цэнтрам беларускай культуры з’яуляецца Нацыянальная бiблiатэка РБ.

Нельга пакiнуць без увагi такую знакамiтую мясцiну,як «Хатынь» . Мемарыял "Хатынь" — даніна памяці амаль 3 млн. беларусаў, якія загінулі ў час Вялікай Айчыннай вайны.У цэнтры комплексу размешчана 6-метровая бронзавая скульптура "Няскораны чалавек". Вобраз мужчыны з мёртвым хлопчыкам на руках створаны ў памяць пра Іосіфа Камінскага і яго сына.На месцы кожнага з 26 спаленых дамоў – помнік-зруб, усярэдзіне якога абеліск у выглядзе коміна са званом. Яны вечна гудуць па ахвярах фашызму. Апошнія гады тут адкрыліся невялікі музей і фотавыстава.

Музей Марка Шагала у Вiцебску.Музей Марка Шагала быў адкрыты ў 1992 годзе і з'яўляецца адным з найбольш цікавых музеяў у Беларусі. У яго калекцыі больш як 300 арыгінальных твораў мастацтва. Умузеі таксама выстаўлены рэпрадукцыі некаторых самых знакамітых работ Шагала.

Полацк.Полацк – адзін з найпрыгажэйшых гарадоў Беларусі. Ён размешчаны ў маляўнічай мясціне, дзе рака Палата ўпадае ў Заходнюю Дзвіну. Над горадам узвышаецца Сафійскі сабор, пабудаваны ў перыяд 1044–1066 гг. Яго ўзвядзенне падкрэслівала сілу і незалежнасць Полацкага княства. Такія храмы былі толькі ў Кіеве і Ноўгарадзе – цэнтрах мацнейшых рускіх княстваў. Сабор некалькі разоў перабудоўваўся пасля разбурэнняў. Ад першапачатковай пабудовы захаваліся 3 апсіды на ўсходняй сцяне і фрагменты стаўпоў у падвальнай частцы.

Брэсцкая крэпасць - адно з тых мясцін, якое варта наведаць у Беларусі, і самая буйная славутая турыстычная мясціна ў горадзе Брэсце.Пасля вайны крэпасць не была поўнасцю адноўлена. На яе тэрыторыі для ўвекавечання подзвігу абаронцаў у 1969–71 гг. створаны мемарыяльны комплекс. Архітэктурна-скульптурны ансамбль мемарыяла ўключае ў сябе галоўны манумент "Мужнасць", штык-абеліск, скульптурную кампазіцыю "Смага", плошчу Цырыманіялаў, 3 рады мемарыяльных пліт з пахаваннямі загінуўшых, руіны і ўцалелыя збудаванні крэпасці, музей.Мемарыял пачынаецца з манументальнага галоўнага ўваходу ў выглядзе вялізнай зоркі, прарэзанай у бетонным блоку. Тут гучыць песня А.Аляксандрава "Свяшчэнная вайна" і ўрадавае паведамленне аб нападзе на Савецкі Саюз войскаў нямецка-фашысцкай Германіі. Перад руінамі былога інжынернага ўпраўлення гарыць Вечны агонь.

Нацыянальны парк "Белавежская пушча" – адно з найбольш вядомых месц Беларусі.У Белавежскай пушчы растуць 900 відаў раслін, у тым ліку рэдкіх і знікаючых. Парк вядомы сваімі старажытнымі імяннымі дубамі, узрост якіх перасягае 500 гадоў. У Нацыянальным парку «Белавежская пушча» сустракаецца 59 відаў млекакормячых:

зубр (самая вялікая ў Еўропе папуляцыя), воўк, рысь,выдра,тарпан (дзікі еўрапейскі конь). .Пра жывёльны і раслінны свет Белавежскай пушчы расказвае музей прыроды, размешчаны на тэрыторыі парку. Зуброў, мядзведзяў, аленяў і іншых жыхароў пушчы можна ўбачыць у вальерах. Нельга аставiць без увагi,што у Белавежскай Пушчы знаходзiцца рэзiдэнцыя беларускага Дзеда Мароза i Снягуркi(улюбленнае месца беларускiх дзетак).

Таксама трэба наведаць такiя прыгожыя беларускiя мясцiны, як Браслаускiя азеры, возера Нарач i нацыянальны парк «Прыпяцкi».

Мабыць, самымi старымi будынкамi на тэрыторыi Беларусi з'яуляюцца замкi такiя, як Лiдскi замак, Крэускi замак, Нясвiжскi i Мiрскiя замкi.Каб узбагацiць сябе гiстарычна неабходна наведаць гэтыя замкi.

Беларусь – краіна з багатай культурнай спадчынай. Калі ў вас з’явіцца жаданне бліжэй пазнаёміцца з беларускай культурай, атрымаць асалоду ад беларускай музыкі, вы не расчаруецеся.

Забавы і захапленні. Падарункі: што, каму і як дарыць

Адгукаючыся на падзеі грамадскага і сямейнага жыцця, мы робім падарункі дарагім для нас людзям: сябрам, калегам, знаёмым, сваякам. Выбар падарунку залежыць ад розных абставін: каб выбраць падарунак, які даставіць задавальненне, важна ведаць інтарэсы і жаданні таго, каму ён прызначаны. Звычайна актуальнымі падарункамі з’яўляюцца тыя, якіх чакаюць. Таму самы просты варыянт выбара падарунка – спытаць ў атрымальніка, што яму трэба. Аднак, у той жа час, гэты спосаб самы складаны, таму што людзі саромяцца адказаць на гэтае пытанне. Бескарыслівае жаданне зрабіць прыемнае важней кошту падарунка, а сваечасова зрабів заўвагу, вы адгадаеце, які падарунак будзе самым прыдатным. Таксама пры выбары падарунка трэба падумаць, наколькі будучы атрымальнік верыць у забабоны і ці не перастане ён спаць, калі вы падарыце яму пусты кашалёк. Калі вы падарожнічалі, то невялікія сувеніры з вандроўкі будуць добрымі падарункамі для вашых блізкіх. Важна ніколі не дарыць рэч, якая вам не падабаецца, нават зыходзячы з здагадкі, што яна прыйдзецца па густу таму, хто яе атрымае. Калі не губляе часу, лепей зрабіць універсальны падарунак, а не спехам выбраць непадыходную рэч у апошнюю хвіліну. Мы так прызвычаіліся да сцвярджэння «кніга – найлепшы падарунак», што і не думаем падвяргаць яго сумневу, аднак універсальнымі падарункамі таксама з'яўляюцца і цукеркі, і аксэсуары, і грошы. Дадаўшы да любога падарунка добрыя віншаванні, вы зробіце яго найлепшым.

Зрабіць любое свята светлым па сілах кожнаму з нас. Радасць і добры настрой на Новы год і Каляды,на дзень нараджэнне і на іншыя святы.

· Нашы продкі ўкладвалі ў паняцце вясельнага падарунка значна больш шырокі сэнс. Па-першае, каб атрымаць з рук сватоў або саміх маладых кавалак вясельнага каравая (фактычна сваю сямейную долю на перыяд да наступнага вяселля ў сваёй радзіне), неабходна было ўнесці пэўную плату. Хто ж гэта будзе проста так раздаваць «шчасце»! Вось дзеля гэтага маладым і прыносілі падарункі як публічную форму выкупу. Падысці да каравая з пустымі рукамі было недапушчальным. Па-другое, (тое, што пераважае ў нашых сучасных вяселлях) падарункі маладым выконвалі ролю складчыны, або «беларускай сябрыны», якая павінна была дапамагчы маладой пары наладзіць сваю гаспадарку. Па-трэцяе, вясельныя падарункі, як і шматлікія зычэнні-пажаданні, якія гучалі пры ўручэнні падарункаў, мелі пэўную сімволіку. Абавязковай складовай вясельнага падарунка былі грошы, перш за ўсё манеты. Зробленыя з медзі, срэбра або золата, яны “захоўвалі” ў сабе якасці і ўласцівасці тых металаў і праз іх сімвалізавалі шэраг сацыяльных якасцей і каштоўнасцей. Напрыклад, медныя або сярэбраныя манеты асацыіраваліся са здароўем чалавека: «Дару медзі, каб дзеці былі, як мядзведзі», яго багаццем і дабрабытам: «Дарую меднымі, каб не былі беднымі”.
У якасці сямейных падарункаў магла быць хатняя жывёла, зямельны надзел, сельскагаспадарчыя прылады працы, прадметы хатняга ўжытку. Аднак да апошняй групы прадметаў існавала некалькі распаўсюджаных патрабаванняў. Катэгарычна забаранялася дарыць вострыя, рэжучыя або колючыя прадметы: нажы, відэльцы, сярпы, сякеры, вілы. Лічылася, што рэжучыя прадметы ўтрымліваюць у сабе здольнасць раздзяляць на часткі, а сям'я ўспрымалася непадзельным цэлым сацыяльным утварэннем; колючыя прадметы маглі справакаваць сямейныя сваркі і непаразуменні.

· Што тычыцца падарункаў унукам, то яны залежаць ад таго, хто чым захапляецца. Адзін унук займаецца хакеем, другі — барацьбой, абое сядзяць "у камп'ютарах". Таму ім можна дарыць усё, што звязана са спортам, сучаснымі планшэтамі, развіваючыя гульні. Унучку, якой 3 гады, вядома, радую цацкамі. Дзецям, якія ўжо дарослыя, нявесткам, жонцы і сябрам, калі не ведаю дакладна, што яны хочуць, дару ГУМаўскія падарачныя сертыфікаты на пэўную суму. І яны задаволеныя, бо самі могуць выбраць падарунак на свой густ. Асабліва калі гэта тычыцца парфумерыі, касметыкі, бо ў кожнага чалавека свае перавагі ў пахах, свой тып скуры. Асабіста я рады любому падарунку. За многія гады ўжо шмат чаго перадорана. Цяпер усе каштоўнасці па-іншаму ўспрымаюцца. Мне ў асноўным дораць кнігі.

· Вельмі падабаецца, калі муж разам з сынам арганізоўваюць для мяне нейкі сюрпрыз. Няма абсалютна ніякай розніцы, што яны мне падораць — дарагое ўпрыгожанне, паштоўку ці нешта, зробленае сваімі рукамі. Важна не што, а як. Мне прыемны не столькі падарунак, колькі той факт, што муж прывівае сыну навыкі, як трэба праяўляць увагу да жанчыны, да маці. Заўсёды прыемна, калі раніцай невядома адкуль з'яўляюцца кветкі. Здаецца, ведаеш у сваёй кватэры ўсе закуткі, але не можаш нават здагадацца, дзе муж з сынам іх хавалі. Для мяне важна, як муж ставіцца ў гэты дзень да іншых жанчын. Я вельмі радуюся, калі ён віншуе са святам 8 Сакавіка сваіх каляжанак, бабулю, мяне гэта таксама ўзвышае. Калі гэта падарунак для мужа, то хочацца падарыць тое, што не падораць калегі па працы, нешта больш інтымнае. Калі для сына, то пажадана, каб гэта было нешта такое, што ён хоча, а не тое, што патрэбна.

· Сваім сваякам і знаёмым дораць кветкі, прысмакі, кнігі, кашалькі, дэкаратывныя шкатулкі, вазы, тытунёвыя вырабы, пісьмовыя прыналежнасці і папернікі. У некаторых выпадках можна паднесці больш каштовныя падарункі, кававыя і іншыя сервізы, абрусы з камплектам сурвэтак, сталовыя прыборы, рукадзельныя працы і іншыя мастацкія вырабы.

· Цудовным падарункам з'являюцца кветкі. Нішто так не ввасабляе сябровства і добрыя пачуцці, як кветкі. Дарыць кветкі можна в любы час. Жанчынам іх падаюць да дня нараджэння, на Новы год, на Міжнародны жаночы дзень і проста прыходзяць у госці. Але з'являцца з кветкамі трэба в зручны час. Нязручна, напрыклад прыйсці з букетам на шматлюдны званный абед і вячэру. Калі Вас запрасілі аднаго або з кім-небудзь іншым да гарбаты, у нядзелю на абед ці в будні дзень да вячэры, букецікам кветак вы парадуеце гаспадыню, дакажаце сваю выхаванасць. Цалкам дарэчы купіць букецік кветак у кафэ або рэстаране і паднесці яго даме, з якой Вы сядзіце, калі яна ваша звычайная спадарожніца. Асабіста госць можа прынесці гаспадыні дома толькі невялікі букецік, вялікія ён павінен пасылаць прама з кветкавага магазіна, прыклавшы сваю візітную картку або ліст. Кветкі у чыгунах мужчына павінен завсёды прыносіць асабіста і толькі блізкім сябрам. Жанчына можа дарыць кветкі жанчыне і пажылому мужчыну; маладому - толькі калі хвароба прыкавала яго да ложка.

· Кнігі - Выдатны і карысны падарунак, але трэба вмець іх выбраць. Лепш дарыць кнігу з тэматыкай, якая цікавіць таго, каму яна прызначана. Адсюль савет: дарыце толькі кнігі вядомага Вам зместу або рэкамендаваныя дасведчанымі людзьмі.

· Вядома, што людзям асабліва прыемна атрымліваць падарункі, калі яны з'являюцца нечаканасцю, але гэта не завсёды здзейсніць, у прыватнасці, калі купляецца дарагая рэч. Блізкаму Вам чалавеку будзе вельмі прыемна, калі да падарунку, пра які ён ведае, Вы далучыце яшчэ які-небудзь дробязь - гэта будзе сюрпрыз. p> Дамовівшыся з блізкім чалавекам, што ён атрымае в падарунак, Вы не можаце абмяжуецца тым, што проста дасце патрэбную суму грошай - купляй, мавляв, сам - Вы абавязкова павінны прысутнічаць пры куплі.

· Кошт падарунку павінна быць у межах фінансавых магчымасцяв дарыльшчыка. Калі ён іх перавысіць і патраціць занадта буйную суму, атрымальнік падарунку будзе адчуваць сябе няёмка; калі чалавек, не сціснутыя в сродках, які мае повную магчымасць купіць салідны падарунак, абыдзецца дробязей - яго празмерная беражлівасць кінецца всім у вочы.

6)Здароўе. Здаровы лад жыцця

Здаровы лад жыцця павінен быць не модай, а ўнутранай патрэбнасцю кожнага грамадзяніна. Да такой высновы аднадушна прыйшлі ўдзельнікі інтэрнэт-відэа-сустрэчы паміж Мінскам і Масквой, якая адбылася 5 лютага ў рамках Рэспубліканскай інфармацыйнай акцыі "Беларусь - за здаровы лад жыцця". Да размовы на тэму "Як сфарміраваць моду на здароўе? Здаровы лад жыцця як стратэгічная мэта сацыяльнай і інфармацыйнай палітыкі Саюзнай дзяржавы" былі запрошаны прадстаўнікі Пастаяннага камітэта Саюзнай дзяржавы, міністэрстваў і ведамстваў Беларусі і Расіі, алімпійскія чэмпіёны і вядомыя спартсмены дзвюх краін, а таксама прадстаўнікі маладзёжных аб'яднанняў.
На сустрэчы падкрэслівалася, што здаровыя адносіны да спорту і масавай фізічнай культуры закладваюцца з дзяцінства, са школьнай парты. І тут добрым прыкладам служыць адраджэнне спартакіяднага руху. Штогод такія мерапрыемствы становяцца традыцыйнымі паміж школьнікамі і студэнтамі Беларусі і Расіі. Як адзначыла намеснік міністра спорту і турызму нашай краіны Галіна Забур'янава, найбольш актыўна развіваецца супрацоўніцтва на рэгіянальным узроўні, кантакты наладжваюцца паміж асобнымі клубамі, камандамі, калектывамі. Так, паводле даных начальніка дэпартамента сацыяльнай палітыкі Пастаяннага камітэта Саюзнай дзяржавы Івана Яновіча, толькі ў 2003 годзе на правядзенне спартакіяд школьнікаў і студэнтаў дзвюх краін з бюджэту Саюзнай дзяржавы выдзелена каля 7 мільёнаў расійскіх рублёў. Аналагічная сума на гэтыя мэты плануецца і ў бягучым годзе.

Сучаснае жыццё, якая робіць паўсюдны ўпор на інфармацыю, аўтаматызацыю, камп'ютэрызацыю і глабалізацыю, палегчыла чалавеку працу і павялічыла час, якое можна адвесці адпачынку, але пры гэтым дадала праблем з фізічным і псіхічным здароўем, якімі не пакутавалі нашы бабулі і дзядулі.

Поиск по сайту: